Priviously

Priviously on The Story of Heroes

(z dedykacją dla pomysłodawczyni Sajdi)

 

UWAGA, SPOJLER ALERT - dla tych, którzy nie czytali poprzednich rozdziałów!!!

Rozdział 13

Percy Jackson

 

- Krew była tu, przysięgam! - jęknął Frank.

 

     Percy nie dostrzegał niczego nadzwyczajnego. Był środek nocy. Cisza. A Leona brak. Stał tu już od kilkunastu minut, próbując zrozumieć bełkot Franka. Jason nie miał już siły, bardzo się niecierpliwił.

 

- Frank - odparł syn Jupitera z westchnieniem - Nie widzę nawet kropli krwi. Jesteś pewien, że to nie była Mgła? Może wszystko ci się przewidziało. Gdzie ostatni raz widziałeś Leona?

 

     Frank przekręcił oczami. Też wyglądał na wyczerpanego.

Powrót (?) - daj znać, że żyjesz!

Trochę czasu minęło, to prawda. Wróciłem. Być może niektórzy płaczą z tego powodu, ale ta wiadomość jest dla tych, którzy nie płaczą.

Wszystko się pozmieniało (a może i nie, idk, ja troszkę się zmieniłem). Nadal lubię pisać, ale ostatnio wziąłem się za ambitniejsze dzieła (kiedyś o mnie usłyszycie, będę stał na półce w Empiku).

Z ciekawości wpisałem w googla "The Story of My Heroes" i moje oczka natrafiły na mój ukochany, opuszczony blog. Łezka w oku się zakręciła i wciąż myślę czy nie wrócić do tego.

Jednak wpierw muszę skierować jedno pytanie do Was: czy ktoś jeszcze żyje?

Być może rzucam słowa na wiatr, w eter, w otchłań pozbawioną życia i sensu.
Jeśli to czytasz, daj znać!

Na zakończenie dodaję poniższy "czterowers", który uciekł z moich paluszków kilka godzin temu.

Pod latającym wielorybem,

Który wyłania się zza chmur,

Rozpościeram ramiona, jestem

w odległej krainie gór.