Rozdział 13

Percy Jackson

 

- Krew była tu, przysięgam! - jęknął Frank.

 

     Percy nie dostrzegał niczego nadzwyczajnego. Był środek nocy. Cisza. A Leona brak. Stał tu już od kilkunastu minut, próbując zrozumieć bełkot Franka. Jason nie miał już siły, bardzo się niecierpliwił.

 

- Frank - odparł syn Jupitera z westchnieniem - Nie widzę nawet kropli krwi. Jesteś pewien, że to nie była Mgła? Może wszystko ci się przewidziało. Gdzie ostatni raz widziałeś Leona?

 

     Frank przekręcił oczami. Też wyglądał na wyczerpanego.

 

- Widziałem Chejrona, Melię, Hodge'a, Callipso wszyscy martwi. A Leona nawet nie widziałem, tylko słyszałem jego krzyki.

 

- To jest niemożliwe... - mruknął Percy, wyraźnie zmartwiony tym faktem.

 

- Straciliśmy już Hazel i Leona... i Annabeth - zauważył Jason - Pytanie, kto będzie kolejny.

 

     Percy nawet już się tym nie przejmował. Była ich już tylko trójka. Komuś najwyraźniej bardzo zależało na obecności całej siódemki. Jednak poczuł ukłucie w gardle, gdy Jason wspomniał o Annabeth. Od kiedy Percy dowiedział się od Posejdona o tym, że Annabeth jest na wolności, chłopaka znowu zaczęły męczyć koszmary. Widział w nich szczupłą blondynkę prowadzoną przez wysokiego chłopaka. Również miał jasne włosy i wyglądał znajomo. Para znajdowała się wtedy w jakiejś opuszczonej chatce, którą syn Posejdona już kiedyś widział.

 

      Percy nie miał już wątpliwości.

 

- Luke Castellan.

 

     Frank i Jason umilkli.

 

- Nie znacie go - kontynuował Percy - Ale ja tak. On jest z Annabeth i są teraz w chatce jego matki.

 

- Percy, o czym ty mówisz? - zdziwił się Jason.

 

- Wiec o czym mówię. Jestem tego pewny. Musimy się tam jakoś dostać, chociaż nie mamy teraz Festusów Leona. Byłem tam kiedyś z Nico. Mógłby nas wziąć cieniem.

 

- Wiesz jak się z nim skontaktować? - zapytał Frank.

 

- Nie... - odparł szczerze, ale jestem prawie pewien, że jest w podziemiach u jego ojca. Możemy tam iść z krótką wizytą. To przecież niedaleko.

 

     Jason wyraźnie nie tryskał entuzjazmem.

 

- Możemy też skoczyć do obozu Jupiter i tam załatwić jakiś transport. Dawno nie widziałem się z Reyną... i z Piper.

 

- I z Piper się nie zobaczysz jeszcze przez jakiś czas - odezwał się kobiecy, znany chłopakom głos.

 

     O wilku mowa, pomyślał Percy, gdy zza krzaków wyskoczyła Reyna, jakby śledziła ich od dawna.

 

- Wybaczcie, że przerywam i podsłuchiwałam, ale musiałam was znaleźć. Bellona wskazała mi, gdzie mogę was szukać.

 

     Jason momentalnie zmizerniał, a Percy trysnął radością, wyraźnie ciesząc się na widok córki Bellony. Frank wciąż miał wyraz twarzy pozbawiony emocji.

 

- Reyno, co się stało? - zmartwił się Jason - Gdzie jest Piper, czemu nas szukałaś?

 

- Liczyłam na to, że bardziej ucieszysz się na mój widok. - spochmurniała - I właśnie jestem tu, żeby powiedzieć wam coś... to raczej nie są dobre wiadomości.

 

- Niech zgadnę - odparł Percy - Piper została porwana?

 

     Reyna kiwnęła głową, na co Jason zareagował stłumionym krzykiem. Wybiegł, znikając gdzieś w gęstwinie nocnych drzew i krzaków.

 

     Cisza.

 

* * * * * * *

 

nie postarałem się

wiem

wybaczcie

po prostu zapomniałem o czym jest fabuła (xD)

ale powoli sobie przypominam

póki co, macie ten krótki, mało ambitny rozdział

następny będzie w Niewiem-nik

 

ale w ramach rekompensaty możecie w komciu napisać czyj rozdział chcecie jako kolejny c:

do wyboru Hazel, Jason, Frank lub Nico c: