Rozdział 1

Hazel Levesque

     Już minął miesiąc, odkąd Hazel nie widziała się z Frankiem. Jako nowy pretor Rzymu miał on teraz bardzo dużo roboty. Ostatnio spędzali ze sobą bardzo mało czasu. Widzieli się bardzo rzadko. Hazel chciała z nim czasem skontaktować się przez Iryfon, jednak bała się jego reakcji. Ostatnio zrobił się bardzo poważny i uparty. Zmienił się... albo to Hazel się zmieniła... W każdym razie ich związek nie był już taki jak niegdyś.

     Ona co prawda mogła też z nim jechać do Nowego Rzymu, jednak wolała spędzić trochę czasu ze swoim bratem w podziemiu. Nico był bardzo blady i zbyt szczupły jak na swój wzrost, więc Hazel uznała, że będzie dobrze jeśli z nim pójdzie, a przynajmniej taka była jej wymówka. W rzeczywistości liczyła na to, że odnajdzie Leona.

     Minął już rok, odkąd go nie widziała. Miała nadzieję, że go tu odnajdzie, jednak w ciągu tygodnia spędzonego w Podziemiu, nie miała jeszcze żadnego tropu.
 

- Nico, a czemu my tak w ogóle musimy iść do twojego... to znaczy naszego taty? - zapytała Hazel lekko zmęczona długą wędrówką poprzez Podziemie.

- Szczerze to sam nie wiem - odrzekł po chwili syn Hadesa - Mam jakieś dziwne przeczucie, że coś jest nie tak...

- Co masz na myśli? - zdziwiła się córka Plutona

- Zobaczymy... już prawie jesteśmy...

     Po długiej wędrówce nogi już się pod nią uganiały. Była kompletnie wyczerpana. Jej jedynym marzeniem teraz było położenie się wygodnie na wygodnej kanapie w objęciach swojego brata.

 

     Nico zawsze wydawał jej się bardzo tajemniczy, zresztą tak jak przystało na dziecię Śmierci. Ale to była jedyna osoba, która w rzeczywistości ją rozumiała. Był taki opiekuńczy i wyrozumiały. Nie wyobrażała sobie życia bez niego.

- Już jesteśmy! - zawołał Nico

     Stanęli tuż przed wielkim pałacem wykonanym z czarnej cegły. Ostre wykończenia mroziły krew w żyłach, a posągi gargulców wyglądały na takie, które w każdej chwili mogłyby uskoczyć i rzucić się na Hazel.

- Wchodzimy? - zapytała niepewnie

- Tak! - odrzekł stanowczo jej brat i wkroczył do fortecy ojca.