Rozdział 11

Frank Zhang

 

     Frank myślał, że po raz pierwszy, odkąd trafił do Obozu Jupiter jako pretor, będzie miał choć trochę czasu dla siebie… Był w błędzie.

     W trakcie spaceru dookoła Nowego Rzymu usłyszał głośny i nienaturalny stukot czyiś stup i dziwne rżenie dobiegające ze Świątynnego Wzgórza. Syn Marsa szybki krokiem pobiegł w stronę hałasu. Niesamowitym zaskoczeniem dla niego było spotkanie Ariona - konia Hazel - i swojego dawnego kumpla Jasona, gawędzącego z Reyną tuż przy świątyni Jupitera.

     Nagle córka Bellony, zupełnie nieświadoma, iż ktoś ich teraz szpieguje, uścisnęła Jasona. Ten dał jej przyjacielskiego całusa w policzek i obdarował ją ciepłym uśmiechem.
 

- Witajcie, gołąbki! - zawołał wesoło Frank, podbiegając do swoich przyjaciół.

     Zmieszany Jason odsunął się szybko od Reyny.

- T-to nie to co myślisz… - skarcił go Jason.

- Spokojnie! Nic się nie stało, przecież! - zaśmiał się pretor - Co cię tu sprowadza?

- Jason postanowił wrócić do Obozu Jupiter… no wiesz… po tym wypadku…

- Aaa… rozumiem - sposępniał nagle.

     Frank przypomniał sobie o tym, co wydarzyło się nie cały miesiąc temu. To Jason był obwiniany przecież o śmierć Annabeth. Choć Frankowi wydawał się to zbyt podejrzane, by tak uczciwy chłopak mógł skrzywdzić kogokolwiek… nawet przez przypadek. Coś mu się nie zgadzało… W każdym razie Jason zapewne bał się spoglądać w oczy greckich herosów, zwłaszcza Percy’ego, więc postanowił powrócić do swojego starego domu.

- Co powiesz na gorącą czekoladą przed kominkiem w moich skromnych progach, Jason?

* * *

     Te „skromne progi” wcale nie były takie skromne. Pokoik sprawiał wrażenie ciepłego pomieszczenia, w którym równie dobrze mógłby żyć król. W centrum znajdował się niewielki lśniący stolik dla czterech osób. Przy ścianach roiło się od kredensów na książki, półek na wszelkie bibeloty i wiele obrazów przedstawiających rzymskich bogów. Wysokie okna do ziemi wpuszczało ogromną ilość światła, przez co pokój stawał się jeszcze bardziej przestronniejszy. W kącie stał wielki kominek, w którym paliło się drewno.

- I jak się podoba? - zapytał Frank, wpuszczając Jasona i Reynę do środka.

- Bardzo ładnie… miło wspominam to miejsce… w końcu kiedyś tu mieszkałem - zaznaczył Jason.

     Frank kompletnie zapomniał, że Jason w końcu kiedyś był pretorem, jeszcze zanim syn Marsa trafił do Obou Jupiter. Chłopak zaczął czuć się trochę nieswojo, gdyż miał wrażenie, że odebrał stanowisko pretora swojemu przyjacielowi.

- Proponuję, żebyście się rozgościli! - odparł Frank - Przygotuję nam coś do zjedzenia…

- Naprawdę nie trzeba, Frank - odezwała się Reyna - Zaraz będzie już kolacja…

     Nagle ktoś zapukał do drzwi. Do pokoju wlazł ciemnowłosy chłopak o zielonych oczach. Był to Dakota - syn Bachusa.

- Przepraszam - powiedział cicho - Mamy rozmowę przez Iryfon z Obozem Herosów. Podobno coś bardzo ważnego!

- Och, dobrze, już idę! - zawołała Reyna i wybiegła z pokoju - Przepraszam was na chwilkę!

     Kiedy zamknęła drwi za sobą, Frank zaczął się stresować. Nie wiedział co powiedzieć w towarzystwie Jasona. Poczuł się bardzo niezręcznie.

- A więc co tam słychać u Piper? - wymyślił pytanie na poczekaniu.

- Wszystko dobrze - odparł syn Jupitera bez entuzjazmu.

- Aha…

     Tak wyglądała ich wymiana zdań w ciągu paru minut. Frank podszedł do niewielkiej szafki, z której wyciągnął paczkę chipsów. Poczęstował nią kolegę, gdyż nie widział innej opcji.

     Nagle do ich pokoju wbiegła Reyna. Miała całą twarz zaczerwienioną a z czoła spływał jej zimny pot. Z trudem zdołała się uspokoić, by wyjaśnić o co chodzi:

- Jest pewien problem. Gaja was szuka...